Phytosanitary risk: medium

Główne wnioski T. leuctreta jest gatunkiem polifagicznym (notowanym na ponad 70 gatunkach roślin), którego rośliny żywicielskie są powszechnie uprawiane na obszarze PRA. W Polsce, podobnie jak w krajach aktualnego występowania, agrofag stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw szklarniowych – głównie papryki i róż. Główne drogi przenikania szkodnika to owoce (głównie pomarańcze, mandarynki, grejpfruty, brzoskwinie, nektarynki, granaty) oraz warzywa (głównie papryka), kwiaty cięte i gałęzie (głównie róże), a także drewniany materiał pakowy. Z uwagi na zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania na niewielkie odległości jest także naturalne rozprzestrzenienie. Klimat w południowych i południowo-zachodnich obszarach Polski jest w miesiącach letnich zbliżony do klimatu występującego w niektórych krajach obecnego zasięgu szkodnika. Jednak szanse przeżycia szkodnika w warunkach zewnętrznych na obszarze Europy Północnej i Środkowej są raczej niewielkie, dlatego możliwość zadomowienia się szkodnika w warunkach zewnętrznych ocenia się jako średnie ze średnią niepewnością (wykrycie szkodnika w północno-zachodniej Europie w przeszłości nie doprowadziło do jego zadomowienia się, choć istnieje ryzyko przedostania się larw do gleby z odpadów przechowywanych przez kilka dni w otwartych kontenerach przy sortowniach). Natomiast prawdopodobieństwo zasiedlenia szkodnika w uprawach pod osłonami ocenia się jako wysokie, z uwagi m.in. na stosunkowo wysoki na obszarze PRA rozmiar produkcji szklarniowej papryki i róż, które są jednymi z alternatywnych roślin żywicielskich szkodnika. Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest stosunkowo wysokie, głównie ze względu na skalę importu owoców cytrusowych, papryki i ciętych kwiatów róż z rejonów, w których agrofag występuje lub był przechwycony (np. południowa Afryka, Holandia). Zastosowanie stref ochronnych w stosunku do obszarów, na których nie ma jeszcze szkodnika zapobiegnie jego dalszemu rozprzestrzenianiu się. Prawidłowa identyfikacja i skuteczny monitoring mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. W uprawach chronionych zwalczanie szkodnika jest możliwe i prawdopodobne przy wczesnym wykryciu i zastosowaniu odpowiednich środków. Natomiast w sadach brzoskwiniowych i uprawach kukurydzy metody zwalczania mogą mieć wpływ, ale mogą nie pokrywać się z sezonową fenologią T. leucotreta.