W Polsce, bakteria Curtobacterium flaccumfaciens pv. poinsettiae nie była dotąd wykryta. Pierwszy raz została opisana i uznana za sprawcę plamistość liści, gnicia łodyg i zrakowacenia na poinsecji  w 1942 roku w USA. Okazjonalnie była wykrywana w innych krajach europejskich: w Wielkiej Brytanii w 1984, w Słowenii w 2008, w Niemczech 2014 (Schrader i Müller, 2014; EPPO, 2020). Bakteria stwarza potencjalne ryzyko dla produkcji poinsecji, jednej z najliczniej sprzedawanych roślin doniczkowych na świecie. Biorąc pod uwagę możliwość wystąpienia infekcji latentnej, sposób pozyskiwania nowych sadzonek oraz łatwość rozprzestrzeniania się bakterii w takim rodzaju uprawy (stoły zalewowe lub zraszanie roślin), patogen może wywołać duże straty.

Ze względu na niesprzyjające dla rośliny gospodarza warunki klimatyczne panujące w Europie,  (z wyłączeniem Wysp Kanaryjskich) nie ma ryzyka rozprzestrzenienia patogena w środowisku naturalnym.

Powinno się podejmować profilaktyczne działania jak kontrola materiału sprowadzanego z zagranicy, przestrzeganie zasad higieny fitosanitarnej w trakcie uprawy, a w przypadku wykrycia patogena utylizację porażonych roślin i zabiegi dezynfekcyjne w miejscu uprawy (powierzchnie, narzędzia).

Ogólnie ryzyko fitosanitarne na obszarze PRA oceniono jako średnie ze względu na możliwość przeniknięcia patogena wraz z latentnie porażonymi sadzonkami, jeśli zostaną one sprowadzone  z kraju, w którym występuje agrofag. Ilość wykryć C. flaccumfaciens pv. poinsettiae jest tak mała, że niepewność oceniono jako niską. Źródłem niepewności w ocenie ryzyka fitosanitarnego  w przypadku C. flaccumfaciens pv. poinsettiae jest niewielka ilość danych na temat występowania  i rozprzestrzeniania tej bakterii.