Bactericera trigonica jest polifagiem, a jej rośliny żywicielskie są powszechnie uprawiane na obszarze PRA. W Polsce, podobnie jak w krajach aktualnego występowania, agrofag stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw polowych – głównie marchwi i selera, a także potencjalnie ziemniaka jako wektor Candidatus Liberibacter solanacearum. Główne drogi przenikania szkodnika to warzywa (szczególnie zawierające części zielone, jak liście, ogonki liściowe i pędy) oraz odpady roślinne, zawierające części zielone. Z uwagi na niewielkie rozmiary ciała oraz zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania jest także naturalne rozprzestrzenienie. Aktualnie istnieje niewiele badań nad biologią i rozmieszczeniem geograficznym, stąd trudno wiarygodnie oszacować niszę klimatyczną dla tego agrofaga. Klimat w zachodnich obszarach Polski jest zbliżony do występującego w niektórych krajach obecnego zasięgu szkodnika (np. Słowacji, Węgier, niektórych regionów Francji). W szczególności obecność B. trigonica na Słowacji świadczy o tym, że może ona zasiedlać cieplejsze regiony kraju. Z uwagi na brak szczegółowych danych trudno szacować na ile populacje w regionach o klimacie zbliżonym do występującego na terenie Polski są stabilne. Jednak, według niektórych ekspertów szanse przeżycia w warunkach zewnętrznych wzrastają wraz ze skracaniem i łagodnieniem okresów zimowych, a takie zjawisko obserwowane jest na terenie PRA od kilkunastu sezonów. Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest wysokie, głównie ze względu na import warzyw z krajów, w których agrofag występuje. Zastosowanie stref ochronnych w stosunku do obszarów, na których nie ma jeszcze szkodnika zapobiegnie jego dalszemu rozprzestrzenianiu się. Dodatkowo zaktualizowane powinny zostać regulacje dotyczące roślin żywicielskich w celu uwzględnienia dodatkowych towarów potencjalnie podatnych na zasiedlanie przez B. trigonica. Możliwą opcją zwalczania wydaje się zastosowanie środków owadobójczych po stwierdzeniu jego obecności. Prawidłowa identyfikacja i skuteczny monitoring mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Skuteczną metodą monitoringu są żółte tablice lepowe stosowane w miejscu produkcji, w pakowalniach czy przechowalniach. Trudność stanowi sposób odróżniania B. trigonica od innych spokrewnionych gatunków z rodzaju. Dodatkowo wykrycie agrofaga w przesyłkach (opakowaniach), w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru przeznaczonej do wysyłki lub monitoringu, jest trudne z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach życiowych.